Daarna volgt een tweede rijs in een kast waar vier karren in kunnen. Deze kasten kunnen zowel verwarmen als invriezen, bijvoorbeeld om een voorraadje achter de hand te hebben. Daarna wordt er gebakken. Niets gaat verloren. Van het niet-verkochte brood worden broodfrietjes gemaakt, of kruimels voor het gehakt van de worstenbroodjes. Ook schnitzels worden met het broodkruim gepaneerd. Een ander deel wordt voor de desem gebruikt of gaat de volgende dag mee in het brood. Er wordt ook desem gemaakt van bloem, water en wat roggebloem. Verder naar de banketbakkerij, waar het een stuk koeler is. Hier worden de vlaaien gemaakt, het korstdeeg voor allerlei banket, en de slagroomtaarten. Bijzonder is dat er amper meelstof in de bakkerij aanwezig is – deze wordt afgezogen.

Via het magazijn gingen we naar de koffie met vlaai en verse slagroom, ondertussen vergezeld door nog meer verhalen en wetenswaardigheden. Bijzonder blijft het koffertje van een vertegenwoordiger in koekjes, die al bij de moeder van Harrie langs kwam – en de koekjes, geliefd bij de jonge Harrie. Jaren later heeft hij zo’n koffertje gevonden voor het museum. De verrassing was dat de inmiddels vijftig jaar oude koekjes nog in het koffertje zaten.

Kleurrijke blikken, broodtrommels, roomkloppers, koffiemolens en een passeerzeef geven kleur aan de ontvangstruimte.
Als afsluiter gaan we het museum nog in. Overal kunnen vragen over worden gesteld, waarop Harrie kundig antwoord geeft.
In het museum is een winkeltje ingericht, met daaromheen kasten waarin allerlei bakkersspullen worden getoond, zoals speculaasplanken en machientjes, broodplanken, marsepeinvormen, puddingvormen, schalen om handmatig te kneden, en nog veel meer. De spullen roepen herinneringen op aan wat je vroeger – of nu nog – in huis hebt.

We hebben genoten van de vele verhalen uit de rijke ervaring van Harrie en van zijn familie.

(foto’s Paul + Elsemiek Mengelberg/Juul Beer)